XXXVII.

1226, 17. Febr.

Honorius — illustri regi Hungarie — Sicut serenitati tue jam multoties litteris nostris insinuasse recolimus, inspectis privilegiis tuis, liquido continentibus, te terram Boze, ac vltra montes niuium, dilectis filiis, fratribus domus kospitalls S. Marie Tkeutonicorum regia liberalitate donasse; terram ipsam ad precum tuarum constan- liiini sub apostolice sedis protectione suscepimus, eamque libertate donauimus speciali, statuendo eam nulli, nisi romano pontifici sub- jacere; quatenus eadem per hoc colonis citius impleretur, et tue largitionis meritum eo altius surgeret, quo pium munificentie tue donum terre sancte, cujus obsequiis dicti fratres se totaliter deuo- uerunt, vberius proueniret. Deinde post multas vexationes et mole- stias, quas super dicta terra dicebaris ipsis fratribus irrogasse, super quibus tibi multoties direximus scripta nostra, te demum nostris auri- bus intimante, quod ipsi fratres fines possessionum, a te sibi conces- sarum, egressi, quasdam ex tuis possessionibus occuparunt; cum per litteras nostras mandassemus eisdem, vt ipsas possessiones tue celsitudini restituerent, et ab occupatione alioruim bonorum tuorum de cetero abstinerent. Tu, quod intelleximus, de possessionibus illis, quas dicebantur extra concessarum sibi terminos occupasse, nitens retorquere, ad illas, quas eis pia liberalitate donasti, et que, vt dixi- mus, eis ad preces tuas sunt auctoritate apostolica confirmate, pre- cepisti eisdem, vt terram ipsam a te, prout jam diximus, sibi dona- tam intuitu pietatis, et a sede apostolica confirmatam, tibi continuo

39

resignarent; eis, nisi tue jussioni parerent, grauia comminando. Bis itaquo ad audientiam nostram ipsorum fratrum insinuatione perlatis, nos honori et saluti tue, ac juri dictorum fratrnm volentes, prout ad nostrum spectat officium, prouidere, circumspectionem Inam per litteras nostras monere, ac hortari studuimus diligenter, vt prudenter attendens, quod nihil in tuto reponitur, nisi quod pia liberalitate donatur: ac prefatas litteras nostras secundum sanum intellectum superius expressum, accipiens, dictos fratres non molestares vlterius super terra sibi a te pia liberalitate donata, sed eam pacifice sibi dimitteres secundum limites in priuilegio tue donationis expressos, ac restituto eis quodam castro, quo spoliasse dicebaris eosdem, satisfaceres eis, et satisfieri faceres de damnis aliis, et injuriis per te, ac taoseisdem hactenus irrogatis; ipsis etiam fratribus per nostras dedimus litteras in mandatis, vt tibi restituerent vniuersa, que inueni- reotur extra prefatos limites occupasse; ac ne hujusmodi contentio posset amplius inualescere, — de Linewelt, et — de Egris, et — de Kerch abbatibus dedimus in mandatis, vt ad loca ipsa personaliter accedentes diligenter inspicerent limites antedictos; et si viderent ipsos fratres aliqua extra eosdem terminos, seu limites occupasse, ipsis auctoritate nostra injungerent, vt ea tibi restituerent sine mora; quidquid super bis inuenirent, et facerent, fld eliter nobis relaturi. Tue quoque scripsimus celsitudini, vt permitteres ipsos abbates libere inuestigare predicta, et si tibi expedire videres, nuncios tuos mitteres cum eisdem, inuestigationis hujusmodi seriem inspecturos. Videat igitur regia circumspectio, vtrum pendente inuestigatione et relatione hujusmodi, debuerit aliquid a te, vel ab ipsis fratribus reuo- cari. Certe te nobis interim denuo intimante, quod ipsi fratres tue liberalitatis gratia non contenti, multa de tuis temere occuparant: et tibi ea repetenti responderant: quod in pugna propter hoc potius mori vellent, quam restituere illa tibi; nos moti grauiter contra presum- tionem hujusmodi, ad venerabiles fratres nostros — Varadiewem et — Geurieusem episcopos asperas valde direximus litteras contra eos; asperas inquam, quantum ad exaggerationem culpe, que fratri bus imponebatur eisdem; non quantum ad mandati fonnam, que et rationabilis est et justa; ita vt, sicut nec per alias, quas, vt supra diximus, nisus es ad sensum alienum retorquere, ita nec per illas sane intellectas, materiam habeas fatigandi fratres ipsos super terris sibi, imo verius Deo a tua liberalitate donatis, sed recuperandi

40

duntaxat,siquas forte extra predictos terminos temere inuaserunt. Sine ea vero contra fratres DOS commouisti predictos, et sine causa nostras ad prefatos episcopos impetrasti litteras, cum prius ipsos non solum terris, quas illos extra sepe dictos terminos occupasse dicebas; verum etiam his, quas eis donaueras, pendente predictorum abbatum rela- tione, pro tue voluntatis arbitrio spoliasses, sicut nobis eorum con- questio postmodum patefecit. ex eo colligimus, quod preecptor domorum ipsius hospitalis, que intra supradicta consistunt, secundo vel tertio die, quo nuncius tuus a nobis licentiam ad te redeundi receperat, ad noslram venit presentiam, spoliatus terra, prout dicebat, eadem; et ab ea cum fratribus suis violenter ejectus. Sicut ergo tuam alias paterno affectu monuimus prouidentiam, ita nunc monemus et hortamur attentius,ac obsecramus in Domino Jesu Christo, quatenus spretis prauis suggestionibus malignorum, qui videntes pre- fatam terram per immensum fratrum dictorum studium profecisse, ad ejus cupidinem venenosis suasionibus te accendunt; fratres ipsos in regnum tuum non differas reuocare, ac eis restituens, et restitui faciens integre omnia bona sua, dictamque terram pacifice ipsis et quiete dimittens, secundum limites in ipsis tuis priuilegiis desig- natos; sie eis satisfacias de damnis et injuriis irrogatis, quod Deum, cujus oilVns.im ex hoc procul dubio nosceris incurrisse, digna possis satisfactione placare, ac ei acceptum reddere munus tuum, a quo habes non solum omnia bona tua, sed et temetipsum; sciens, quod nisi hac vice exaudire curaueris, non est nostri prepositi vlterius verba perdere super negocio hujusmodi, te monendo, sed prout ratio postulauerit, assistere in justitia sua fratribus sepedictis; cum tan- linn eoruim injuriam, et detrimentum eubsidii terre sancte, dissi- mulare amplius nequeamus. Non autem moleste ferat tua sublimitas, quod dilectus filius frater Hermannus, magister domus predicte, ad tuam presentiam non accedit, quando quidem id facere voluit, sed propter quaedam negocia ecclesie, ac imperii, ad que trac- tanda industriam et sollicitudinem ejus esse vidimus necessariam, ipsum duximus retinendum; serenitatem tuam attente rogantes, vt ejus absentiam apud celsitudinem tuam suppleant preces nostre. Datum Laterani XIII. kal. Martii. Anno X.

41