Palri et domino in suos hactenus miscricordissimo A. cum ma- gislro et condiseipulis suis vitam promereri in ouibus suis. Cum in te

h) Der Satz: »Huic si — iudicari« ist dem Satze: »Cui si — inci- perem« im Briefe No. X. sehr ähnlich.

i) cfr. »penetralibus« im Briefe No. I.

k) Der Satz: »Amicitia enim illa — inhabitet." erinnert sehr an die Sätze: »Nam popularis — non aspirat« im Briefe No. V., und »Popu- laris enim — non aspirat« im Briefe No. X.

1) cfr. »pretendam affectum« im Briefe No. X.

in) cfr. »vos idem mecum sentire« — »eadem mecum velle« — »te mecum ejusdem esse animi« in Sudendorfs Registrum Theil H. No. XIV. und XVI. pag. 17, 20, U.

n) cfr. »non rogo, quod esset superfluum, sed potius moneo« in Sudendorfs Registrum Theil II. No. XIV. pag. 17.

5) est muss ausfallen. 6) quod statt qui. 7) mecum statt meum. 8) supplicare.

a) cfr. Brief No. III. Note k.

b) cfr. Rodolfus subdiaconus et praepositus in Chronicon Hildes heimense in Pertz Monumenta Gormaniaa historica Scriptorum Tomus VII. pag. 850.

c) cfr. Sudendorfs Registrum Theil II. No. XV. und XVI. pag. 17—2t.

No. XVIII. 1070 1073. 31

solo palre et domino omne posueriinus solatium, flebililer conquerimur, quod raro et larde exurgis in nostri adiutorium. Vidis enim, quam hoc tempore parum tuta est per se innocentia raaxime inler eos, qui, per se nequam, deleriores fiunt licentia. Nam, vt pro me loquar, parom profuit mihi, me innucentem fuisse et in te patre solidam mete spei anchoramd fundasse. ft. ') enim fortunae filius, cuius superbia3 non est modus, impietatis in nos miseros tarn in magistrum quam in disci— pulos non est numerus, qui audaciaj suae nullum finem putat pre- gcriptum esse, qui omnia, que vult, putat sibi licere, quia videt, te nec aliqtiem *) manum correclionis in eum extendere, ille, inquam, her! in choro ad placitum suum me multauit, colaphos innumerabiles mihi infregit et, quem lingua non potuit, malum animum manu mihi indicauit. Nec tuum ibi patrocinium mihi profuit, nec fralrum nostrorum presentia me tutari potuit, quibus pre nimia, quam in me fecit, multalione lau- des diuintj, quas inter manus habuerant, excidere. Ilse, domine, pauca fastuose lactauit sibi in diseipulos licere, cum caput, scilicet ma- gister noster, ab eo antea dedecoratus, nec audet pro eo mutire. Hoc ergo conlumeliose in fralres, contumeliosius in te, contumeliosissime in dominum ab illo factum cum magistro meo proclamarem e). Fletu protestatio dolorem dixit, quod nec sibi posset prodesse, quia, te non assurgente, pronus esset cuicunque iniuriae. Hoc igitur, domine, omnes vnanimir) suspirio proclamamus *), dilatis alijs, que nunc narrandi non est locus. Si non corpore, mente omnes tuis nos genibus prouolui- mush), nam neque te respexit, nec aliquem magistro locum corrigendi reliquit, qui sibi et accusator et iudex fuit. Nec ego proclamarem'), si haec esset prima vel n *), quam apud nos excitauerit, proteruia, te quidem nesciente, sed magistro, licet uix audiret, saepe tarnen eum obiurgante et nihil nisi inuidiam in se excitante. Sed ego agam pro me. Nam ipse, si interrogatus fuerit, pro se tibi respondebit, aliter quidem pro illo non audebit.

d) cfr. »certam spoi anrhoram« in den Briefen No. XX. und XXII. und in Sudemiorfs Registrum Theil I. No. VII. pag. 10.

e) cfr. »proclamaüonetn faciens« im Briefe No. XIX., »faciam pro- clamationem« in Sudendorfs Registrum Theil I. No. VII. pag. 11.

f) Zu »vnanimi« cfr. Brief No. XVII. Note d.

g) cfr. oben Note e.

b) cfr. »genibus aduolutus" im Briefe No. XIX.

i) cfr. oben Note e.

I) Ro. 2) uli<iuum. 3) II» statt n.

32 No. XIX. 1070—1073.