XLV.

P A P A E.

Audito nuper ex relatione quovundam, quod crgà Venerabilem N. Epifcopum, principem no- ftrum dileclum Vos grandis turbo commotionis exagitet, et in pii cordis intrinfeca gravis indi- gnationis amaritudo fubrepat, ad Vos, mifericor- diarum pater et Domine! in omnimoda reveren- tiae fílialis exhibitione recurrimus, obfervantes, ut licet, et poflumus, ac debemus, quod furgens Aufter et veniens ollam paternae feveritatis in filium flaute Aquilone fuccenfam, clementioris aurae temperamento refrigeret, et in tranquilli- tatis amoenae planitiem facrae mentis Veftrae facrarium redigat tempeftatem. In hujus equi- dem cafus articiüo ea nimirum praecipuè nos confideratio commovet, is revera potiíHme zelus accendit, ut eo in fuae potentiae robore perma nente, nec non coaípirante nobifcum in opor tuno fublidio pofíit fuccurri facilius et utilius terrae Dei. Speramus enim, et in virtute divina confidimus, quod praediélus Epifcopus infpira- tione coelefti, noftrisque falutaribus monitis us que adeo debeat informan, quod indireéla .dirù

gеre debeat, et deformia reformare, apoftolicis beneplacitos femper in omnibus et per omnia conformandus. His igitur, clementiflime Pater! in trutina veftrae purae confiderationis, fi pla cet, appentis, adinftar ill lus, qui non reftringit in ira mifericordiam, nеe, cum indigna tur, cft immemor pietatis, pront audemus, et licet, ad Epifcopum praenotatum vos petimus ocuhim propitia tionis innatae convertere, ac paternae correptionis acredinem condimento maufuetudi- nis temperare, ita, quod fuper impofitis fibi ju- ventutis íuae deliclis et ignorantiis manus cor reptionis omnino quiefeat á verbere, vel ad mi nus, quonsque veftrae beatitudinis nos contingat repraefentari praefentiae, proroget ultionem; nos tamen, qui omnes aclus noílros in beneplacito veftro dirigere femper intendimus, nil finaliter poflulamus, aut petimus, quod fit veftrae beatae contrarium voluntati.