LXX.

Streitsache zu entscheiden.

Clemens episcopus. seruus seruorum dei. Dilectis filiis .. . S. Floriani et . . . Werdensis. Patauiensis et Salzburgensis dio cesis ecclesiarum Prepositis et Magistro Vlrico de Nertingen. Canonico Patauiensi salutem et apostolicam benedictionem. Sua nobis uenerabilis frater noster . . . episcopus Frisingensis. de Waidhonen. de Aspach et de Holenstain Patauiensis diocesis ecclesiarum patronus petitione monstrauit. quod cum felicis recordationis Urbanus papa predecessor noster. causam que inter ipsum ex una parte et . . . abbatem et conuentum Mona

83

sterii de Sitansteten. ordinis S. Benedicti. eiusdem diocesis. ex altera super iure patronatus ecclesiarum ipsarum et rebus aliis uertebatur. ab audientia Magistri Gerhardt. Canonici Patauien- sis. auctoritate apostolica cogno-scentis de ipsa. per appelatio- nem legitime ad apostolicam sedem delatam . . . abbati Mona- sterii de Tirhoupt per suas litteras duxerit committendam. idem abbas de Tirhoupt Magistro Marquardo Scolastico Augustensi commisit super hoc diffinitua sibi reseruata sententia. uices suas. Sed iidem Abbas et Conuentus de Sitansteten sufficienti conficto grauamine ab auditione dicti subdelegati ad sedem apostolicam appellarunt. quorum appellationem prefatus subdelegatus friuo- lam reputans. prout erat. finito appelationis articulo. aliquam- diu processit in causa. et demum ad dictum abbatem de Tir houpt remisit eandem. qui cognitis ipsius cause meritis et iuris ordine obseruato pro eodem episcopo diffinitiuam sententiam promulgauit. que nulla legitima prouocatione suspensa in rem transiit iudicatam. et postmodum prefatus episcopus biennio et amplius a tempore sententie ipsius elapso. nostras ad . . . Prepositum Erbonem et Kalhohum. canonicos ecclesie Ratisponensis super obseruatione ipsius sententie in communi forma litteras impetrauit. Verum dicti abbas et conuentus de Sitansteten de huiusmodi commisione dictis Preposito et Canonicis facta. pe- nitus tacito falsoque suggesto. quod ipsi ex eo a dicto abbate de Tirhoupt ad sedem appellarunt predictam. quia sicut iidem mendaciter asserebant. ipse abbas de Tirhoupt ad primam cita- tionem terminum nimis breuem et peremptorium octo dierum uidelicet ad comparendum coram eo in loco. quem per sex dietas et amplius falso proponebant distare ab ipsis assignabat eisdem. quodque ipsi propter adverse partis potentiam et malitiam non poterant in illis partibus super commode suam iusticiam obtinere. ad eosdem Prepositum et Canonicos a nobis sub ea forma litteras impetrarunt. ut uocatis. qui essent euocandi. et auditis hinc inde propositis. quod iustum esset. infra sex menses a receptione litterarum ipsarum. appellatione remota statuere procurarent. facientes quod decernerent. auctoritate nostra firmiter obseruari. quod si infra huiusmodi terminum propter potentiam et mali tiam predicte partis aduerse causa ipsa terminari non posset. ipsi ex tunc eam instructam uel non instructam remitterent ad prelibate sedis examen. prefixo partibus ipsis termino peremp- torio competenti. quo per se uel per procuratores idoneos cum

6*

84

omnibus actis. iuribus et monimentis causam eandem contingen- tibus se conspectui apostolico presentarent. facture et recepture super premissis. quod ordo exigeret rationis. Verum prefatus episcopus ex eo sentiens a Berchtoldo Archidiacono Ratisponensi. cui nominatus Prepositus Ratisponensis. et prefato Erbone. cui supradictus Kalhohus collega suus uices suas in hac parte commiserant. indebite se grauari. quod licet per potentiam uel malitiam ipsius episcopi aliquatenus non stetisset. quominus sepe fata causa potuisset infra statutum ad hoc tempus huius- modi terminan. tamen ipsi earundem litterarum nostrarum for- mam penitus excedentes. durante adhuc sue iurisdictionis ter mino competenti. ad instantiam partis aduerse malitiose per hoc dilationem cause huiusmodi procurantis de facto in dicti episcopi preiudicium causam ipsam pretextu earundem litterarum nostrarum contra iustitiam remittebant. ad nostram duxit audien- tiam appellandum. Quocirca discretioni uestre per apostolica scripta mandamus. quatenus uocatis. qui fuerint euocandi. et auditis hinc inde propositis quod canonicum fuerit appellatione postposita decernatis. facientes quod decreueritis. per censuram ecclesiasticam firmiter obseruari. Testes autem. qui fuerint nominati. si se gratia. odio uel timore subtraxerint. censura simili. appellatione cessante compellatis. ueritati testimonium perhibere. Quod si non omnes his exequendis potueritis interesse. duo uestrum ea nichilominus exequantur. Datum Viterbii IV. non. Nouembris. Pontincatus nostri Anno Secundo.

Meichelbeck Hist. Frising. Т. II. P. II. Instr. N. LXXXH. S. 52.

Propst von Werd (Wörtli) Heinrich, der nachherige Pfarrer von Waidhofen.