259.

Waidhofen, Aschbach und Holenstein.

Clemens episcopus seruus seruorum dei. Dilectis filiis . . . sancti Floriani et ... Werdensis, Patauiensis et Salçeburgensis diocesum ecclesiarum preposilis et magislro Vlrico de Nertingen canonico Patauiensi salutem et apostolicam benedictionem. Sua nobis venera- bilis frater noster ... episcopus Frisingensis de Weidhouen, de Aspach et de Holnsten Patauiensis diocesis ecclesiarum patronus peticione monstrauit, quod cum felicis recordacionis Vrbanus papa predecessor noster causam que inter ipsum ex parte una et .... abbatem et conuentum monasterii de Sittansteten ordiuis sancti Be- nedicti eiusdem diocesis ex altera super iure patronatus ecclesiarum ipsarum et rebus aliis uertebatur, ab audiencia magistri Gerhardi canonici Patauiensis auctoritate apostolica cognoscentis de ipsa per appellacionem legitime ad apostolicam sedem delatam ... abbati monasterii de Tirhupt per suas litt eras duxerit committendam, idem abbas de Tirhupt magistro Marquardo scolastico Augustensi eommi- sit super hoc diffinitiua sibi reseruata sententia, vices suas, sed iidem abbas et conuentus de Sitansteten sufficienti conficto graua- niinc ah audientia dicti subdelegat i ad sedem apostolicam appellarunt, quorum appellationem preiatus subdelegatus iriuolam reputans prout erat, finito appellacionis articulo aliquandiu processit in causa et demum ad dictum abbatem de Tirhupt remisit eandem, qui cognitis ipsius cause meritis et iuris ordine obseruato pro eodem episcopo diffinitiuam sentenciam promulgauit, que nulla legittima prouocacione

280

suspensa in rem transiit iudicatam, et postmodum prefatus episcopus biennio et amplius a tempore sentencie ipsius elapso nostras ad . .. prepositum, Erbonem et Kcalhohum canonicos ecclesie Ratisponensis super obseruacione ipsius sentencie in communi forma litteras impe- trauit. Verum dietis abbas et conuentus de Sitansteten de huiusmodi commissione dietis preposito et canonicis facta penitus tacito falsoque suggesto, quod ipsi ex eo a dicto abbate de Tirhupt ad sedem appel- larunt predictam, quia sicut iidem mendaciter asserebant, ipse abbas de Tirhupt ad primam citacionem terminum minus breuem et perem- ptorium octo dierum videlicet ad comparendum coram eo in loco quem per sex dietas et amplius falso proponebant distare ab ipsis, assignabat eisdem, quodque ipsi propter aduerse partis potenciam et maliciam non poterant in illis partibus super hiis commode suam iusticiam obtinere, ad eosdem prepositum et canonicos a nobis sub ea forma litteras impetrarunt, vt uocatis qui essent euocandi, et auditis bine inde propositis quod iustum esset, infra sex menses a recepcione litterarum ipsarum appellacione remota statuere procura- rent, facientes quod decernerent, auctoritate nostra firmiter obser- uari, quod si infra huiusmodi terminum propter potenciam et mali ciam predicte partis aduerse causa ipsa terminari non posset, ipsi ex tunc eam instructam vel non instructs m remitterent ad prelibate sedis examen, prefixo partibus ipsis termino peremptorio competenti quo per se vel per procuratores ydoneos cum omnibus actis, iuribus et monimentis causam eandem contingentibus se conspectui aposto lico presentarent, facture et recepture super premissis quod ordo exigeret racionis. Verum prefatus episcopus ex eo senciens a Bar- tholomeo archidiacono Ratisponensi cui uominatus prepositus Ratis ponensis et prefato Erbone cui supradictus Kcalhohus collega suus vices suas in hac parte commiserant, indebite se grauari, quod licet per potenciam vel maliciam ipsius episcopi aliquatenus non stetisset quominus sepefata causa potuisset infra statutum ad hoc tempus huiusmodi terminari, tamen ipsi earundem litterarum nestrarum for- mam penitus excedentes durante adhuc sue iurisdiccionis termino competenti ad instanciam partis aduerse, maliciose per hoc dilacio- nem cause huiusmodi procurantis de facto in dicti episcopi preiudi- cium causam ipsam pretextu earundem litterarum nostrarum contra iusticiam remittebant, ad nostram duxit audienciam appellandum. Quocirca discrecioni uestre per apostolica scripta mandamus, qua

281

tenus uocatis qui fuerint euocandi, et auditis hinc inde proposais quod canonicum fuerit, appellacione postposita decernatis facientes quod decreueritis per censuram ecclesiasticam firmiter obseruari. Testes autem qui fuerint nominati, si se gracia, odio uel timore sub- traxerint, censura simili appellacione cessante compellatis ueritati testimonium perhibere. Quod si non omnes hiis exequendis potueritis interesse, duo vestrum ea nichilominus exequentur. Datum Viterbii, �?III. nonas Nouembris, pontificatus nostri anno secundo.

Orig., Pgt., anhgde. Bulle; k. k. geh. Haus-, Hof- und Staatsarchiv zu Wien; dann Cod. 191, f. 57, k. Reichsarchiv zu München; Meichelbeck II. 2> 52, Nr. 82.